As resistencias son fundamentais, pero ampliamente clasificadas en papel de metal a granel, película fina e película grosa.A pesar de fachadas similares e especificacións a miúdo comparables, os seus distintos procesos de fabricación sosteñen as bases para as varianzas significativas no comportamento eléctrico, especialmente en resposta aos cambios de temperatura.Formando o rendemento da resistencia a medida que as temperaturas fluctúan tanto externamente como internamente.
A narración afonda con consideracións de estabilidade a longo prazo e factores de impacto ambiental, como a humidade, engadindo capas de complexidade á resistencia ao longo do tempo.Isto é particularmente crítico nos circuítos onde a demanda da relación sinal-ruído (SNR) e a resposta de impulso non son comprometedor, revelando que as resistencias, incluso as aclamadas por alta precisión, poden caer en precisión unha vez que parte dun circuíto.Para conseguir unha alta precisión xunto coa estabilidade, as resistencias requiren un manexo minucioso da temperatura e dos impactos ambientais.
Afondando en resistencias de alta precisión, marcadas polo seu baixo coeficiente de temperatura de valores de resistencia (TCR), atopamos o fenómeno do auto-calefacción, a violación do efecto Joule: desistindo a adhesión ás especificacións de TCR, alterando así os valores de resistencia baixo o poder.Isto require un exame completo das complexidades de fabricación dos tres tipos de resistencia, avaliando o seu rendemento no mundo real mediante probas rigorosas.
Na nosa procura, iniciamos un coeficiente de potencia de proba de resistencia (PCR) en tres resistencias de chip de montaxe superficial do mesmo tamaño (1206) e resistencia (1kΩ), pero diferentes tipos: folla, película fina e película grosa, apuntando a mostrascon valores de TCR excepcionalmente baixos dentro das categorías de películas finas e grosas.
O método de proba PCR implicou aplicar incrementalmente enerxía, desde 100 miliates a 500 miliates, a estas resistencias.Os cambios de valor de resistencia foron controlados meticulosamente en todo.Empregar un circuíto básico de ponte de Wheatstone permitiu a aplicación de alta potencia á resistencia de proba (RX), mantendo a potencia ultra-baixa nas outras patas da ponte, asegurando que os cambios observados en RX debíanse exclusivamente ao auto-calefacción.
A ecuación de proba, RB × RX = RSTD × RA (onde 1kΩ × 1kΩ = 10Ω × 100kΩ), con valores establecidos para RA, RB, RSTD e RX, facilitou unha exploración da dinámica entre os cambios de temperatura ambiente (TCR) e internosA temperatura aumenta (PCR) resultante das variacións de carga de enerxía.